دوست من دیدنش آسان نبود
پنجره‌اش رو به خیابان نبود
دوست من منظره بسته‌اش
طارمی پر گل ایوان نبود
طرح زمینی بزنم دوست را

مانده ی راهم ره و هادی تو باش

گر برهند عالم و آدم ز من

آبر و عزّت و جاهم تو باش .

گفتی به سلامت و خرابم کردی

یک مرتبه من تمامِ قد لرزیدم

آن دم که مرا شما خطابم کردی

بغضی به نواحی ی گلویم چرخید

وقتی که غریبه ای حسابم کردی

گفتم که دلیل رفتنت آخر چیست؟

گفتی که خداحافظ و آبم کردی

مانده ی را هم ره و هادی تو باش

گر برهند عالم و آدم ز من

آبر و عزّت و جاهم تو باش . .

با تو  شبهاي  سياهم  همه  رنگيست  نرو

تازه  دل داشت  خودش  را بتو  عادت  ميـداد

بين  دستِ  من  و  تو  مَعبر  تنگيست  نـرو

مطمئنم  بِرَوي  سقفِ  دلم  مي ريــــزد

راست  مي گويمت  اين  خانه  کلنـگيست نرو

جاي  من  نيستي  و از  دل  من  بي  خبري

اين  خدا  حافظ  تو  نيز  تفنگيست  نرو

مانده ام  تا  چه  بگويم  که  بماني  نَرَوي

با تو  شبهاي  سياهم  همه  رنگيست  نرو

تازه  دل داشت  خودش  را بتو  عادت  ميـداد

بين  دستِ  من  و  تو  مَعبر  تنگيست  نـرو

مطمئنم  بِرَوي  سقفِ  دلم  مي ريــــزد

راست  مي گويمت  اين  خانه  کلنـگيست نرو

جاي  من  نيستي  و از  دل  من  بي  خبري

اين  خدا  حافظ  تو  نيز  تفنگيست  نرو

مانده ام  تا  چه  بگويم  که  بماني  نَرَوي

خودت میدونی عادت نیست، فقط دوست داشتن محضه

کنارم هستی و بازم بهونه هامو میگیرم

میگم وای چقد سرده میام دستاتو میگیرم