لعنت به مــن ِ بی شرف ِ مانده ب پایت..

من میشوند سرزنش نمیکنم

خودم را سرزنش میکنم که

بیش از حد از آنها انتظار دارم...............

گـــــر چشمان تو جز در پی زیبایی نیست

دل بکـــــــــن آیینه اینقدر تـــماشایی نیست

 حاصل خیـــــره در آییـــــــنه شــــــدن ها آیــا

دو بــــرابـــــر شدن غصه ی آدم ها نیست؟؟؟

آنکه یک عمر به شوق تو در این کوچه نشست

حال وقـــــــتی به لبـــــــــ  پنجره میآیی نیست

خواستم بــــاا غـــــم عشقش بنویسم شعری

گفــــــت هر خواستنـــــــی عین توانایی نیس

مینویسم نامهـ و روزے از اینجا میروم

 با خیال او ولے تنهــاے تنهــا میروم

 בر جوابم شایـב او حتے نگویـב "ڪًـیستے ؟"

 شایـב او حتے بگویـב "لایق مלּ نیستی"

 مینویسم مלּ ڪًـهـ عمرے با خیالت زیستم

 گاهــے از مלּ یاـב ڪًـלּ ، حالا ڪًـهـ בیگر نیستم
 

نمیدانم که دانستی دلیل گریه هایم را

نمیدانم که حس کردی حضورت در سکوتم را

ومیدانم که میدانی ز عاشق بودنت مستم

وجود ساده ات بوده که من اینگونه دل بستم......

رُخســـارِ فریبــــایِ تـــو را مــاه ندارد

هرگــز نکنم جز تو به اندیشـه ی دگر

افسوس که عشقم به دلت راه ندارد!

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ی ممنوع ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویندشبی شاعر ها

عاقبت با قلم شرم نوشتند نشد....

و آوازمــــــــــــــ بــــــــــــدون تــــــــــــــو سکوتیـــــــــــــــ سرد میخواهـــــــد

بـــــــــرایــــت مـــــرده بـــــــــودم تا بـــــــــــــــرایمـــــــ تب کنــــد قلبــــــت

ولــــیــــــــــــ حتــــی نپـــــــــــرسیدیــــــــــــــــ دلــــت هم درد میخواهــــد؟؟؟

با اشک دو دیـــــده طــــــرحــــــــــ دریا بکشیـــــــ

تا خـــــلوت منــــ هزار فـــــــرسنگــــــ باقیستــــــــــــــــ

تــــنـــــها نــــــــشدیــــ کهــــ درد تـــنهـــــاییــــ بکشیـــ

فکر تنهایی این قلب مرا هیچ مکن ،

روی پیشانی من چیزی نیست ،

غیر یک قصه پر از بی کسی و تنهایی

بهتر از من برای دلت برگزیده ای

از من عبور میکنی و دم نمیزنی

تنها دلم خوش است که شاید ندیده ای....

در خودم غرقم به فکر آشنایی نیستم

گرچه عمری آرزو کردم رها باشم ، ولی

چون رهایی ربط دارد با جدایی ، نیستم !

دوستای گلم

منتظر نظرات خوب و سازنده ی شما هستم

با تشکر از حضور سبزتون....رهاناز

اسیر دردم ای باران چرا دردم نمی کاهی؟

ببار ای قطره ی مرهم،زبانم تشنگی دارد

به این دل خسته ی عاشق که او هم عالمی دارد....

شبی غمگین شبی بارانی و سرد

مـــــــــــرا در غربت فــردا رهـــا کرد

دلـــــــــم در حسرتــــــ دیدار او ماند

مـــــــــــرا چشم انتظار کــوچه ها کرد

به من میگفت"تنهــــــــایی"غریب است

ببین با غــــــربتش با من چه هـــــا کرد

تمام هستـــــــــیم بود وندانـــــــــست

که در قـــــــــــلبم چه آشوبی به پا کرد

او هرگـــــز شکستــــــــــــم را نفهمید

اگــــــــــــــر چه تا ته دنیـــــــــا صدا کرد.....

بغض نکن گریه نکن اگر چه غم کشیده ای 

برای من فقط بگو خواب بدی که دیده ای

اگر که اعتماد تو به دست این و آن کم است

تکیه به شانه ام بده که مثل صخره محکم است

به پای صحبتم بشین فقط ترانه گوش کن

جام به جان من بزن جان مرا تو نوش کن

تو را به شعر میکشم چو واژه پیش میروی

مرگ فرا نمیرسد تو تازه خلق میشوی

تو در شب تولدت به شعله فوت می کنی

به چشم من که می رسی فقط سکوت میکنی

اگر کسی در دل توست بگو کنار میروم

گناه کن به جای تو برسر دار می روم......

گفته بودم مردم اینجا بدند

ای دلم زهر جدایی را بخور

چوب عمری با وفایی را بخور

دیدی ای دل ساقه ی جانت شکست؟

آن "عزیزت"عهد و پیمانت شکست؟

دیدی ای دل در جهان یک یار نیست؟

هیچکس در زندگی غمخوار نیست؟

دیدی ای دل حرف من بیجا نبود؟

جای ما از اولش اینجا نبود؟

ای دلم دیدی که ماتت کرد و رفت؟

خنده ای بر خاطراتت کرد و رفت؟

آه عجب کاری به دستم داد دل

هم شکست و هم شکستم داد دل